کمرویی (تشخیص تا راه حل های درمانی)
کم رویی چیست و چگونه درمان می شود؟ کمرویی یک ناتوانی و معلولیت فراگیر اجتماعی به حساب می آید. در هر جامعه درصد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان با این اختلال رفتاری و عامل بازدارنده ی رشد شخصیت اجتماعی مواجه هستند. در بسیاری از موارد کم رویی اصلی ترین مانع برای شکوفایی خلاقیت در افراد شناخته می شود.
کم رویی یک مهارت های اجتماعی است
انسان به صورت ذاتی موجودی اجتماعی است و نیاز دارد که با بقیه افراد ارتباط برقرار کند.
نیاز های اصلی انسان و شکوفا شدن استعداد و خلاقیت او از طریق تعامل بین فردی و ارتباطات اجتماعی ارضاء می شود.
دانش آموزان و دانشجویانی بسیاری وجود دارند که به دلیل کم رویی و معلولیت اجتماعی از نظر پیشرفت تحصیلی و خلاقیت نمره ی کم تری نسبت به همسالان خود دریافت می کنند.
پدیده ی کم رویی در بین بزرگسالان و افراد مسن بسیار پیچیده است و با افزایش سن پیچیده تر هم می شود.
تقریباً همه ی ما به گونه ای کم رویی را در شرایط مختلف تجربه کرده ایم. اما نکته مهم این است که بعضی ها در همه ی شرایط و موقعیت های اجتماعی به کم رویی دچار می شوند.
روند تحولات اجتماعی نشان می دهد که با گذشت زمان، افزایش پیچیدگی روابط بین فردی و تشدید فشار های اجتماعی، گوشه گیری ها و تک روی های شدید تر و گسترده تر می شود.
مگر این که با تشخیص سریع و استفاده از روش های تربیتی و درمانی مناسبت از گسترش کم رویی و تشدید آن جلوگیری کنیم.
باید توجه داشت که کم رویی می تواند به تدریج به نوعی بیماری روانی تبدیل شود. بنابراین باید هرچه سریع تر مورد درمان قرار بگیرد.
کم رویی چیست؟
کم رویی یک توجه غیر عادی و مضطربانه به خویشتن در موقعیت های اجتماعی است که در نتیجه ی آن فرد دچار نوعی تنش روانی-عضلانی می شود و زمینه بروز رفتار های خام و نسنجیده یا واکنش های نادرست در او افزایش می یابد.
به زبانی دیگر کم رویی یعنی خود توجهی و ترس از مواجه شدن با دیگران.
بنابراین به طور خلاصه کمرویی:
- کم رویی روبرو شدن با افراد جدید را برای فرد نگران کننده و دشوار می سازد.
- کم رویی وارد شدن به مکان های جدید و ایجاد کسب و کار تازه را برای فرد سخت می کند.
- کمرویی سبب مخفی شدن فرد از اجتماع و باعث ایجاد احساس عجز در فرد می شود.
کم رویی از دیدگاه بین فرهنگی
کمرویی یک پدیده گسترده و متنوع است که در نزد افراد، خانواده و جوامع مختلف، معانی گوناگونی دارد.
کودک یا نوجوان ممکن است از نظر روانشناسی کم رو باشند ولی از دید پدر و مادر و جامعه یک فرد مودب و سر به زیر شناخته شوند.
به بیان دیگر افراد کم رو معمولا افراد ساده، مودب و بی آزار تلقی می شوند و بخاطر کمرو بودن مورد ستایش قرار می گیرند.
بعضی دیگر هم این ویژگی را برای پسران نامناسب و برای دختران شایسته می دانند. در حالی که کم رویی همان طور که عنوان شد یک معلولیت اجتماعی و نابهنجاری برای هردو جنسیت به شمار می آید.
در جوامع غربی به دلیل رقابت های گسترده، آزادی و سلطه طلبی درصد افراد مبتلا به کم رویی فوق العاده کم تر از جوامعی است که کودکان را به سخت کوشی و قناعت تشویق می کنند.
به طور مثال تحقیقات انجام شده نشان می دهد که کمرویی در کودکان چینی بسیار بیش تر از کودکان آمریکایی است در حالی که هر دو این کشور ها پیشرفته هستند.
به همین دلیل در جوامع کمونیستی کمرویی رواج بیش تری دارد.
عامل اصلی ترس و اضطراب اجتماعی
بسیاری از محققان و متخصصان، ریشه ی اصلی کم رویی را ترس یا اضطراب اجتماعی می دانند، بنابراین لازم است اشاره ی مختصری به اضطراب و اضطراب اجتماعی داشته باشیم.
اضطراب
اضطراب از نظر علمی و روانشناسی به معنای ناآرامی، هراس و ترس ناخوشایند و فراگیر است.
اگر بخواهیم راحت تر بگوییم اضطراب یک پاسخ طبیعی در برابر هر نوع تهدید و اخطاری به فرد درباره ی خطر است.
الگوی اضطراب کاملاً فطری است و در حد متعادل باعث بقای انسان می شود.
اما زمانی که نگرانی های فرد نسبت به مسائل مختلف شدت پیدا کند، به تدریج شاهد رشد اضطراب مرضی در فرد خواهیم بود.
اضطراب ریشه ای درونی و روانی دارد و در مراحل رشد شخصیت پدیدار می شود.
هنگامی که چنین استرسی بر فرد غلبه می کند، به مرور اعتماد به نفس او کاهش یافته و برقراری ارتباط متقابل با افراد برای او به حداقل می رسد، اگر این مشکل ادامه پیدا کند فرد به تدریج احساس تنش، افسردگی، ناتوانی، ناآرامی و گوشه گیری پیدا می کند.
در تعدیل اضطراب عوامل بسیاری دخیل هستند. از این عوامل می توان به نحوه نگرش و بازخورد فرد، باور های قلبی، اعتقادات دینی، اجتماع و تربیت خانوادگی او اشاره کرد.
ترس و اضطراب اجتماعی چیست؟
فردی که دچار اضطراب اجتماعی است هیچ علاقه ای به آغاز ارتباط با دیگران ندارد و از قرار گرفتن در موقعیت های جدید هراس دارد.
او تصور می کند که با قرار گرفتن در موقعیت های جدید مورد ارزیابی و قضاوت بقیه افراد قرار می گیرد. یا حتی در شرایطی احساس می کند که دیگران قصد تحقیر او را دارند.
البته باید دقت کرد که تمام انسان ها از این که مورد ارزیابی قرار بگیرند احساس بدی دارند اما آن دسته از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان دچار اضطراب اجتماعی هستند که ترس غیر منطقی از این موضوع دارند و به دلیل این ترس از حضور در اجتماع خودداری می کنند.
برای مثال برای کسانی که از اضطراب اجتماعی رنج می برند دشوار و یا حتی غیر ممکن به نظر می رسد که بتوانند در گزینش های شغلی و تحصیلی حضور پیدا کنند یا به اتاقی که مملو از آدم های غریبه است وارد شوند.
برای این قبیل افراد، اضطراب یک ویژگی شخصیتی به حساب می آید نه یک وضعیت گذرا.
اضطراب اجتماعی در موارد زیر مشاهده می شود.
- ترس از عدم تأیید یا انتقاد توسط دیگران
- ترس از طرد شدن توسط جامعه
- ترس از مواجه شدن با جنس مخالف
- ترس از قرار گرفتن در موقعیتی که باید مصمم و قاطع جواب داد.
- ترس از ناتوانی در برقراری و حفظ رابطه بین فردی
- ترس از مقابله با شرایط خاص مانند پرخاشگری ها
- ترس از بروز تعارض و دوگانگی و طرد شدن به وسیله والدین
شما می توانید برای راهنمایی تخصصی با مراکز برتر مشاوره فردی همچون "مرکز مشاوره ستاره" تماس حاصل کنید، رزرو وقت: 02122354282 و 02122247100 و 09035673050 و 09108347597